Η Μαγεία του Έρωτα στο Δημοτικό μας Τραγούδι

Από τα πιο αγαπημένα θέματα του δημοτικού μας τραγουδιού ο έρωτας, με τους στίχους των τραγουδιών που αναφέρονται σ´αυτόν  να  συμπυκνώνουν ίχνη αιώνων λαϊκής σοφίας, ενώ  υπάρχουν σε αυτούς υπέροχα κοιτάσματα εύστοχης ψυχολογίας.

 Ηπειρώτικα τραγούδια που τραγουδήθηκαν από τους παππούδες μας, τους πατεράδες μας και τραγουδιούνται τώρα από εμάς και τα παιδιά μας, είναι η  καλύτερη απόδειξη της λάμψης και της σοφίας που περιέχουν, από  την άνετη αντοχή τους στον χρόνο που  καταστρέφει τα πάντα!

1. Τά μάγια : Ο ανώνυμος ποιητής επισημαίνει τον υπερφυσικό χαρακτήρα της κατάστασης του ερωτευμένου, που μοιάζει με υπνοβάτη, με παρανοϊκό, με μαγεμένο:

Μάγια μου `χεις καμωμένα
και τρελαίνομαι για σένα

Μάγια μου κανε η μαμά σου
καιγομαι στην αγκαλιά σου

Μάγια μού `χει η αδερφή σου
και τρελαίνομαι μαζί σου

Πόσα μού `χεις καμωμένα,
στο χαρτί τα `χω γραμμένα

Μάγια μού `χεις κάνει μάγια
και μου κάνεις και την άγια

https://www.youtube.com/watch?v=2iiWvimfTok

2. Τα μάγια στο πηγάδι: Μαζί με την μαγεία, την ανεξήγητη αυτή υπερφυσική δύναμη, έχουμε και την τεχνική της μαγείας που αποδίδεται συνήθως στο αντικείμενο του έρωτα:

Ανάθεμα ποιος μού´ριξε τα μάγια στο πηγάδι

και μάγεψε τον άνδρα μου και θε να μου τον πάρει.

https://www.youtube.com/watch?v=UtvjO5E9NWw

3. Μαύρα μου χελιδόνια: Στην μαγεία αποδίδει και ο ξενιτεμένος τα εμπόδια για την επιστροφή στην πατρίδα:

Εδώ στα ξένα που είμαι, εδώ παντρεύτηκα

και πήρα μια γυναίκα, μια κόρη μάγισσας.

https://www.youtube.com/watch?v=7SVSS

4. Ο Γιάννος: Γνωρίζοντας το παιχνίδι του έρωτα ο Γιάννος και παίζοντας με αυτό, πλανεύει τα κορίτσια και τις όμορφες:

Άντε Μάρω στο πηγάδι άντε για νερό

καρτεράτε με αδερφούλες για να ζαλωθώ

τι είναι ο Γιάννος στο πηγάδι ο πλανόγιαννος

https://www.youtube.com/watch?v=M_75Z0GxFWY

5. Γιατρός: Παρότι η κατάσταση του ερωτοχτυπημένου είναι μια κατάσταση κυρίως ψυχολογική δεν λείπουν και τα σωματικά συμπτώματα, ζαλάδες, ανορεξία και κυρίως έλλειψη όρεξης για δουλειά γιαυτό και μερικές φορές έπρεπε να φέρουν τον γιατρό:

Δεν μπρορώ μανούλα δεν μπορώ

Αχ σύρε να φέρεις τον γιατρό

https://www.youtube.com/watch?v=JFsOvb3zQTo

6.Μη με κοιτάς στα μάτια γιατί ζαλίζομαι:

Η Ζαλάδα ως κύριο σύμπτωμα τραγουδήθηκε ιδιαίτερα:

7.Ζαλίζομαι  – ζαλίζομαι:

  Ζαλίζομαι, ζαλίζομαι
όταν σε συλλογίζομαι
ναζιάρικο, ναζιάρικο
μικρό και σκανταλιάρικο.

Στα κατσαρά σου τα μαλλιά
λαλούν αηδόνια και πουλιά
ζαλιάρικο, ζαλιάρικο
μικρό και σκανταλιάρικο.

 

 

8. Βραδέτο: Γνωρίζοντας όμως ο λαός ότι το ερωτοχτύπημα δεν είναι της αρμοδιότητας του παθολόγου γιατρού και κανενός άλλου γιατρού, τον απαλλάσσει από τα καθήκοντα του:

Πάρε γιατρέ μου τα γιατρικά και σύρε γιέ μου στη δουλειά σου

τον πόνο πού ‘χω στην καρδιά δεν γράφουν γιέ μου τα χαρτιά σου.

https://www.youtube.com/watch?v=8aq8YgyOJdU

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ;

Παρακολουθώντας τα πολιτικά και όχι μόνο δρώμενα τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι όσα είχε πει ο Ηράκλειτος και άλλοι σοφοί για την αλήθεια.

Την αλήθεια λοιπόν σύμφωνα με τους σοφούς δεν την βρίσκεις εύκολα, επειδή της αρέσει να κρύβεται, είναι σαν το χρυσάφι, πρέπει να σκάψεις τόνους χώμα για να βρεις ψήγματα χρυσού.

Αυτό το δείχνει η μικρή πείρα από τη ζωή του καθενός μας, αλλά και η παγκόσμια ιστορική πείρα, αφού η ανθρωπότητα, τα τελευταία 500 χρόνια γνωρίζει την αλήθεια  ότι η γη είναι στρογγυλή ενώ για μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν πίστευε ότι αυτή είναι επίπεδη.

Τεράστιο λοιπόν φιλοσοφικό θέμα η αναζήτηση της αλήθειας, γιατί πέρα από τις αισθήσεις μας οι οποίες και αυτές μπορεί να μας ξεγελάσουν, έχουμε και την λογική επεξεργασία η οποία είναι ανάλογη με τις θεωρίες και αντιλήψεις που έχουν ήδη αποθηκευτεί στο μυαλό μας.

Αλλά ας πάμε λίγο σε ποιο πεζά καθημερινά πράγματα.

Τα τελευταία 4 χρόνια  γίναμε μάρτυρες μιας εξουθενωτικής – ολοκληρωτικής προπαγάνδας από τα Μ.Μ.Ε αλλά και τα κόμματα ότι για όλα αυτά που τραβάμε φταίνε η Ε.Ε. και οι δανειστές μας γενικά και ότι υπήρχε ένα συνωμοτικό σχέδιο κατά της χώρας μας, τέτοιο ώστε αυτοί, αφού χρεοκοπήσουμε να  αγοράσουν τα πάντα κοψοχρονιά.

      Οι “αριστεροί” πάσης φύσεως λένε τόσα χρόνια ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων  είναι υπηρέτες  των ιμπεριαλιστών της Δύσης , οι ακροδεξιοί,  ποιο δυναμικά,  μιλάνε για κατοχικές κυβερνήσεις των δυτικών τοκογλύφων.

Εντωμεταξύ από ότι φαίνεται αντί να τα πάρουν όλα τζάμπα, οι Δυτικοί δανειστές τοκογλύφοι όπως προέβλεπε το σχέδιο συνομωσίας που 4 χρόνια τώρα μας σερβίρουν, τα παίρνουν όλα Κινέζοι και Ρώσοι στους οποίους δεν χρωστάμε τίποτα.

Τι γίνεται λοιπόν;  Οι υπηρέτες δεν εξυπερητούν πλέον  τα αφεντικά, άλλαξαν αφεντικά; Θα μας απαντήσουν σε αυτά  ή θα συνεχίσουν να μας φλομώνουν ψέματα;

Μπορεί και στην συγκεκριμένη περίπτωση η αλήθεια να έχει κρυφτεί κάτω από χιλιάδες γραπτά και προφορικά ψέματα προπαγάνδας, με  την μεγάλη όμως αναστάτωση που προκάλεσε η κρίση, αρχίζουν να διαφαίνονται μερικά ψήγματα από αυτήν, επειδή τα γεγονότα είναι αμείλικτα αλλά  και ο μοναδικός κριτής της αλήθειας.    

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ

Αν θα υπάρχει κάτι θετικό στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές αυτό θα είναι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η πτώση των ποσοστών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών έκανε τους απανταχού δημοκράτες να κινηθούν, ανοργάνωτα μεν αλλά δραστήρια , στο να εξηγήσουν σε όλο τον κόσμο τι είναι αυτό το μόρφωμα που θέλει και να μας εκπροσωπήσει στην Βουλή.
Αν αυτό που έγινε ανοργάνωτα από πολλούς δημοκράτες γινόταν από την οργανωμένη καθεστωτική «Αριστερά» ή ακόμη περισσότερο από μια δημοκρατική πολιτεία θα τους έστελνε πιθανά και πάλι εκτός βουλής, όμως το μεν κράτος έκανε ότι μπορούσε για να τους βάλει στη Βουλή – κυρίως με την μεταναστευτική πολιτική που εφάρμοσε τα τελευταία χρόνια η δε «Αριστερά» σφυρίζει αδιάφορα – μάλλον γιατί τους έχει συμμάχους στο αντί Ε.Ε της μέτωπο.
Εκτός από τους δημοκράτες και οι ίδιοι οι χρυσαυγήτες με την αποκάλυψη τους φανέρωσαν το αποκρουστικό και γελοίο ταυτόχρονα πρόσωπό τους.
Πολλοί καλόπιστοι δημοκράτες, κάνοντας μια απλοϊκή ερμηνεία της έννοιας της Δημοκρατίας θεωρούν ότι χωράνε σε αυτήν όλοι, ακόμη και οι φασίστες βιαστές της.
Mεγάλη όμως Δημοκρατία σημαίνει ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή του λαού στην λήψη των αποφάσεων κάτι που σίγουρα θα αποκλείσει εντελώς τους φασίστες από την συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή.
Τέτοιου είδους ναζιστικά κόμματα δεν έχουν θέση σε μια Δημοκρατία, ούτε μικρή ούτε μεγάλη πρώτα απ’όλα επειδή οι ναζί έχουν εγκληματήσει κατά της ανθρωπότητας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και αυτό είναι ξεκάθαρο για όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν θέσει εκτός νόμου παρόμοιους με τους δικούς μας υμνητές του Χίτλερ.
Ένας από αυτούς ο μακελάρης του περασμένου καλοκαιριού στην Νορβηγία ο Μπρέιβικ που δολοφόνησε 77 αθώους ανθρώπους, άφησε άφωνη την ανθρωπότητα με το ειδεχθές έγκλημά του.
Όμως όπως κατέθεσε στην δίκη του  που τώρα  διεξάγεται σε  δικαστήριο του Όσλο ο πανεπιστημιακός Γκερντέλ: Ο Μπρέιβικ δεν είναι «μυστήριο», αλλά απλώς ένας φασίστας, αυτές οι διεστραμμένες απόψεις. . . δεν είναι κάτι το μοναδικό, αλλά πολύ κοινό στο πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ο Μπρέιβικ ανήκει.

Κόντρα στο Ρεύμα

Το κυρίαρχο Ρεύμα (πολιτικό-κοινωνικό  και οικονομικό ), σε κάθε χώρα, το διαμορφώνει κάθε φορά η άρχουσα τάξη  συμπαρασύροντας  μεγάλα τμήματα του λαού-αλλιώς δεν θα ήταν Ρεύμα.

Στην δεκαετία του ’80 στη χώρα μας είχαμε  το αντί-Τούρκικο  Ρεύμα, θυμάμαι τις κραυγές και τις πολεμικές ιαχές στα δελτία ειδήσεων των 8, οι πρωταγωνιστές αυτής της προπαγάνδας  ήταν τόσο πειστικοί που πολλοί από εμάς αμέσως μετά το δελτίο ήμασταν έτοιμοι φορώντας κράνη, μπαλάσκες και τελαμώνες  να βρεθούμε στα σύνορα για να πάρουμε την Πόλη.

Ύστερα στην δεκαετία του ’90 ήταν το Ρεύμα υπέρ της Σερβίας και πάλι σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς βάλθηκε να μας πείσει ότι το δίκιο ήταν με το μέρος των σφαγιαστών της Σρεμπρένιτσας που  σήμερα  ακόμη και αυτοί που τους υποδέχονταν τότε στην Αθήνα ως ήρωες κάνουν πως δεν τους γνωρίζουν.

Σήμερα το κυρίαρχο είναι το αντί-Ευρωπαϊκό Ρεύμα, για να συμπαρασύρει όσο γίνεται περισσότερους το βαφτίζουν αντί-μνημονικό όμως στην ουσία είναι αντί-Ευρωπαϊκό.

Όπως και στις δύο προηγούμενες φορές ολόκληρος ο προπαγανδιστικός μηχανισμός προσπαθεί να μας πείσει ότι για όλα τα δεινά μας φταίει η Ε.Ε. και ας βλέπουμε καθημερινά μόνοι μας τι φταίει.

Όλα τα ρεύματα όμως έχουν μικρή διάρκεια, ξεκινάνε ορμητικά και στην συνέχεια όσο απλώνουν ρηχαίνουν, θολώνουν και τελικά καταστρέφονται εκβάλλοντας στην θάλασσα .

Όσοι παρασύρονται κάθε φορά από το κυρίαρχο Ρεύμα είτε περνάνε με την αντίδραση ενάντια στο λαό είτε μετανιώνουν για την στάση τους  αυτή.

Εκείνο που είναι προοδευτικό  είναι να πηγαίνει κανείς κόντρα στο Ρεύμα επειδή όπως διδάσκει η διαλεκτική τα πάντα μετατρέπονται στο αντίθετό τους. Το κολύμπι όμως κόντρα στο ρεύμα είναι επίπονο και όλοι μας πολλές φορές αφηνόμαστε στο ρεύμα.

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από παραδείγματα επιστημονικών-πολιτικών και κοινωνικών απόψεων- σκέψεων-θεωριών, που πηγαίνοντας κόντρα σε κυρίαρχα ρεύματα της εποχής τους συνέβαλαν στην ανθρώπινη  εξέλιξη.

Στην αρχή αυτή η κόντρα είναι αθόρυβη όπως το κολύμπι κόντρα στο ποτάμι ώσπου να μετατραπεί και αυτή σε ρεύμα οπότε και πάλι από την αρχή.

Ο πρόεδρος Μάο πριν  καν  συμπληρωθεί μια δεκαετία από την επικράτηση της επανάστασης δεν επαναπαύθηκε στις δόξες,  είδε ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, όταν στελέχη του κόμματος έχοντας πάρει σημαντικές  θέσεις στο κράτος άρχισαν να διατάζουν από εκεί, σαν νέα αστική τάξη τους εργάτες.

Πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα εξαπέλυσε την πολιτιστική επανάσταση που ανεξάρτητα από την έκβαση της δίδαξε εκατομμύρια ανθρώπους σχετικά με την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Κόντρα στο ρεύμα λοιπόν.

Είναι η «Αριστερά» κατά του Μνημονίου;

Να διευκρινίσουμε , η καθεστωτική Αριστερά είναι σίγουρα κατά της Ε.Ε. και θα πανηγύριζε σίγουρα για  οποιαδήποτε διαλυτική τάση στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. γενικότερα.

Όμως ενάντια στο συγκεκριμένο Μνημόνιο στην πράξη και όχι στα λόγια  δεν είναι.

Γιατί αν ήταν πραγματικά ενάντια  και όχι στα λόγια, θα μπορούσε να κάνει πολλά για να το αποτρέψει.

Θα μπορούσε για παράδειγμα να οργανώσει παρατεταμένες απεργίες, σαν αυτήν στην χαλυβουργία,  σε νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας και όχι αυτές τις καθεστωτικές  24ώρες παρελάσεις – φιέστες, τα σπασίματα και τις μπούκες που είναι για το θεαθείναι και ενισχύουν αντί να εξασθενήσουν το μνημόνιο, θα ένωνε μετωπικά όλες τις «αντιμνημονιακές» δυνάμεις και θα κατέβαιναν όλοι μαζί στις εκλογές και θα τις έπαιρναν,  αντί γι’αυτό  κάνουν διασπάσεις (ΔΗΜΑΡ) επειδή δήθεν διαφωνούν ενώ έχουν ενωθεί για πολύ πιο  δευτερεύοντα ζητήματα  το 1974 και το 1989.

Γιατί όμως η αντιευρωπαϊκή  αριστερά δεν θέλει σήμερα στην πράξη την ανατροπή του μνημονίου;

Επειδή αν η Ελλάδα σήμερα έφευγε από την Ε.Ε., η αντιευρωπαϊκή  αριστερά, θα έχανε το στέρεο έδαφος της στρατηγικής αντιευρωπαϊκής  προπαγάνδας, χωρίς Γερμανούς πως θα μιλά για Γερμανική κατοχή και χωρίς την Ε.Ε. ποιος θα φταίει  για τα προβλήματα που έτσι κι αλλιώς δεν θα λυθούν εύκολα.

Ύστερα,  μια αλλαγή στην οικονομική πολιτική απαιτεί και γενικότερη αλλαγή γεωπολιτικής στρατηγικής όπως είπε ο Τσίπρας, αλλά αυτή η αλλαγή που θα αλλάξει το συσχετισμό δυνάμεων  στον κόσμο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αποφασίσει ο Τσίπρας και γι’αυτό θα πρέπει να περιμένει και αυτός και ο Καρατζαφέρης,  επειδή  μια Ελλάδα έξω από την Ε.Ε. σήμερα δεν θα την ήθελε κανένας, ούτε η Κίνα που με την COSCO θέλει το λιμάνι, ακριβώς επειδή είμαστε χώρα της Ε.Ε., αλλά ούτε και η Ρωσία που πρώτη από όλους αυτή, πρότεινε στον Παπανδρέου να προσφύγει στο Δ.Ν.Τ.

Μέχρι τότε όλα τα σφυριά θα βαράνε πάνω στην Γερμανία που σαν η ισχυρότερη ευρωπαική οικονομία και βασικός πυλώνας της Ε.Ε. είναι φυσικό να δέχεται τα πυρά όσων απαιτούν άμμεσα την αλλαγή του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων και  το ξαναμοίρασμα του κόσμου.

Διόρθωση του νού

Σε εποχές κρίσης και όχι μόνο οικονομικής που ζούμε, όταν οι μαύρες σκέψεις κυριαρχούν και τα πάθη εξάπτονται, καλό θα ήταν να κάνουμε μια συνολική ανασυγκρότηση της σκέψης.

Κάνουμε συχνά ανασυγκρότηση και εκκαθάριση των σκληρών δίσκων στον υπολογιστή μας.

Έχουμε όμως προσπαθήσει  ποτέ να εκκαθαρίσουμε ή να ανασυγκροτήσουμε  τον  μαλακό εγκέφαλό μας; Ή ζούμε έναν ανεξέταστο βίο σύμφωνα με τον αρχικό  προγραμματισμό και τις επίκτητες επιθυμίες όπως αυτές  προέκυψαν  από τις διδασκαλίες, τις υπερβολικές  κοινωνικές επιρροές, το έθιμο, τις συνήθειες και τα πάθη μας;

Η απάντηση είναι συνήθως αρνητική  αν και πολλοί το έχουμε σκεφτεί, επειδή αν το εξετάσεις οικονομικοτεχνικά δεν συμφέρει, γιατί  το μεν πρώτο γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού με βέβαια αποτελέσματα,  ενώ το δεύτερο απαιτεί μεγάλη προσπάθεια και θυσίες με αβέβαια αποτελέσματα όσον αφορά τα προσδοκώμενα.

Το πρόβλημα   αντιμετώπισε τον 17 ^ο αιώνα ο Σπινόζα ο οποίος αφού  διαπίστωσε από προσωπική εμπειρία  ότι όλα όσα συμβαίνουν στην κοινή ζωή, που μας προκαλούν θλίψη – άγχος- φόβο  και που προέρχονται  από τις τρείς κύριες ανθρώπινες επιδιώξεις (πλούτη-δόξα  και ηδονή)  είναι μάταια και μηδαμινά,  πρότεινε την  διόρθωση του νου με την “ Πραγματεία  για την διόρθωση του νου” που άφησε ημιτελή μάλλον επειδή δεν μπόρεσε να ορίσει τον νου.

Σύμφωνα λοιπόν με τον Σπινόζα τα τρία αυτά αγαθά τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν  ως υπέρτατα αγαθά διασπούν τόσο πολύ το πνεύμα ώστε δεν μένει θέση στο μυαλό για να σκεφτεί τίποτε άλλο.

Η φύση δε των αγαθών αυτών είναι τέτοια που η ικανοποίηση τους είναι αδύνατη αφού όσο μεγαλύτερο μερίδιο αποκτά κανείς στο ένα ή στο άλλο από αυτά, τόσο η χαρά του μεγαλώνει με αποτέλεσμα να παρακινούμαστε  όλο και περισσότερο να αυξάνουμε  ότι έχουμε.

Αν όμως τύχει κάποια φορά και διαψευσθούν οι προσδοκίες μας τότε η λύπη μας φτάνει στο κατακόρυφο. 

Είκοσι  αιώνες πριν τον Σπινόζα,  ο Επίκουρος αναλύοντας τις ανθρώπινες επιθυμίες διαπίστωνε ότι οι μεν φυσικές και αναγκαίες επιθυμίες (να μην πεινάμε, να μην διψάμε, να μην κρυώνουμε) μπορούν εύκολα να ικανοποιηθούν , ενώ αντίθετα οι μάταιες επιθυμίες (πλούτη – δόξα ) είναι απεριόριστες και προβληματικές όσον αφορά  το αντικείμενο και την ικανοποίηση  τους και επιπλέον η υποταγή σ’αυτές δεν οδηγεί στην ευχάριστη εκείνη και γαλήνια κατάσταση, που προκύπτει από την ικανοποίηση των φυσικών αναγκών.

Ας βάλουμε λοιπόν σε μια σειρά τις επιθυμίες μας, ας ξεχωρίσουμε τις φυσικές από τις μάταιες και ύστερα σε έναν διμέτωπο αγώνα εντός μας και εντός της ανθρώπινης κοινότητας, ας  προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα με την φύση, επειδή όπως λέει ο Επίκουρος οι κύριες πηγές της  δυστυχίας (κακοδαιμονίας) είναι δύο:  από την μια ο φόβος και από την άλλη η αόριστος και κενή επιθυμία. 

Μια άποψη για το χρέος

Ασφαλώς   και δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, ούτε  όσοι έφαγαν , έφαγαν εξ ίσου.

Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα είναι ποιος  θα πληρώσει  και αυτό εξαρτάται άμεσα  από το ποιος θα κάνει τον λογαριασμό.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που λένε να μην πληρώσει κανένας, να αρνηθούμε δηλ. το χρέος, αλλά η άποψη αυτή αθωώνει   αυτούς που τα έφαγαν και το ποιο σημαντικό  απομονώνει από όλον τον κόσμο  την χώρα και  όλους  τους  έλληνες, ως διεθνείς  μπαταχτσήδες.

Όσοι  περιμένουν έναν δίκαιο λογαριασμό  από αυτούς που  τα έφαγαν κάνουν ολοφάνερα λάθος.

Και  ποιοι  θα μπορούσαν να κάνουν έναν δίκαιο λογαριασμό;  Δίκαιοι και αντικειμενικοί  μπορεί  να είναι όσοι δεν έχουν  εμπλακεί  άμεσα σε αυτήν την πρωτοφανή κατασπατάληση Δημοσίου χρήματος.

Υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του λαού, μερικά   εκατομμύρια   άνθρωποι,  εργάτες και φτωχοί αγρότες που κατά γενική ομολογία δεν συμμετείχαν  σε αυτό το μεγάλο φαγοπότι της τελευταίας 20ετίας .

Αυτοί όχι μόνο δεν συμμετείχαν στις πλούσιες  δεξιώσεις ως συνδαιτυμόνες,  αλλά ούτε σήμερα  συμμετέχουν μαζικά τουλάχιστον, στις διαμαρτυρίες  για τα σκληρά μέτρα που πλήττουν φυσικά και αυτούς.

Αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να εκφραστούν θα μπορούσαν να πουν:

Γιατί λοιπόν γκρινιάζετε μεγαλοεργολάβοι και εθνικοί προμηθευτές που τόσα χρόνια παίρνατε πανάκριβα   δημόσια έργα με απευθείας ανάθεση για να  πλουτίσετε σε λίγα χρόνια και λέτε σήμερα με τα άφθονα Μ.Μ.Ε. που διαθέτετε ότι για την κρίση φταίνε οι δυτικοί πιστωτές; Μου θυμίζετε εκείνον τον πολίτη που αφού κατασπατάλησε όλα τα δάνεια που είχε πάρει, τώρα του φταίνε οι τράπεζες που τον δάνειζαν.

Γιατί γκρινιάζετε μεγαλο- αγρότες  που εκτός από τα δανεικά και την άγρια εκμετάλλευση των ξένων εργατών,  μοιραστήκατε άλλα 120 δις επιδοτήσεις (όλα τα κιλά – όλα τα λεφτά), και αντί  με αυτά να εκσυγχρονίσετε την αγροτική παραγωγή, γεμίσατε την χώρα με  τζιπ    4Χ4  με αποτέλεσμα εκτός από τα αγροτικά προϊόντα  να αυξήσουμε τις εισαγωγές και στα είδη πολυτελείας;

Γιατί γκρινιάζετε  μεγαλομεσαίοι επαγγελματίες που τόσα χρόνια κόβετε απόδειξη όποτε θέλετε, με αποτέλεσμα να κλέβετε το Φ.Π.Α. και να δηλώνετε εισοδήματα μικρότερα από τα δικά μας;

Γιατί γκρινιάζετε υψηλόμισθοι  δημόσιοι υπάλληλοι που εκτός από τον υψηλό  μισθό σας και την λούφα μερικοί παίρνατε και  το φακελάκι σας;  Και μη μου πείτε ότι αυτό είναι εξαίρεση γιατί εκεί που δεν υπάρχει  λούφα π.χ. γιατροί το φακελάκι είναι κανόνας, ενώ όπου δεν υπάρχει φακελάκι έχει γίνει κανόνας η λούφα. Δεν ξέρατε η δεν καταλαβαίνατε ότι με αυτό το παραγωγικό επίπεδο της χώρας δεν μπορούσε να συνεχιστεί το πανηγύρι ή μήπως νομίζατε ότι τα δανεικά θα μπορούσαν  να συνεχιστούν επ’ άπειρο.

Αυτό που τώρα εσείς φοβάστε,  πως θα ζήσετε δηλ.  με    300-700 € το μήνα;  εμείς το ζούμε δουλεύοντας  σκληρά,  όλα αυτά τα χρόνια  που η χώρα δανείζονταν, χωρίς κανείς να νοιάζεται για μας.

Δεν επιχαίρουμε  γι’αυτό, θέλουμε όμως να αναλάβετε  την ευθύνη σας εσείς και τα κόμματά που σας τα έδιναν ή σας υποστήριζαν  τόσα χρόνια,  να φανείτε συνεπείς στις υποχρεώσεις σας και να μην οδηγήσετε  με την αλαζονεία  σας  την χώρα και όλους μας, σε μεγαλύτερες περιπέτειες να μην πάμε δηλ. όπως είπε ο τζιμάκος  «από το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο».

ΚΑΘΕ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΚΑΗΜΟΣ

Όταν πριν από 15 χρόνια οι δικαστές καθόριζαν  τις τιμές των ακινήτων που απαλλοτριώθηκαν για την κατασκευή του λιμανιού στην Ηγουμενίτσα,  πολλοί  Γραικοχωρίτες και  Λαδοχωρίτες  έγιναν  ξαφνικά και αναπάντεχα σε μια μέρα πλούσιοι.

Οι άλλοι από τα γύρω χωριά ίσως και από ζήλεια μίλησαν για υπερβολικά ποσά που δεν αντιστοιχούσαν στην αγοραία αξία των ακινήτων.

Σήμερα όμως φαίνεται ότι οι δικαστές, είτε το γνώριζαν είτε όχι, ενήργησαν σοφά.

Και αυτό γιατί με τα χρήματα αυτά  δεν αποζημίωσαν τους  Γραικοχωρίτες και τους Λαδοχωρίτες μόνο για τα ακίνητά τους αλλά και για όλα τα άλλα κακά .

Γιατί στο λιμάνι μαζί με τα πλοία,  τα καυσαέρια και τον θόρυβο,  που λίγο –πολύ όλοι τα περιμέναμε, έρχονται και οι πουτάνες,  τα ναρκωτικά, οι άστεγοι, οι μετανάστες που πολλοί λίγοι τα είχαν προβλέψει.

Επειδή όπως συμβαίνει πάντα, οι πεινασμένοι θα χαλάνε την ησυχία των χορτασμένων,  οι μετανάστες  θίγοντας είτε την περιουσία, είτε την αισθητική,  δεν αφήνουν τους  Γραικοχωρίτες και  τους Λαδοχωρίτες να απολαύσουν τα άνετα σπίτια που έφτιαξαν με τα χρήματα των απαλλοτριώσεων.

Σίγουρα μπορούν να γίνουν ορισμένα πράγματα και την κύρια ευθύνη την φέρνει η πολιτεία που άφησε να διογκωθεί υπερβολικά το πρόβλημα, αφήνοντας να μπαίνουν ανεξέλεγκτα μετανάστες χωρίς χαρτιά που μας στέλνει μαζικά ο Ερντογάν.

Αλλά και ίδιοι οι κάτοικοι μπορούν αντιμετωπίζοντας ψύχραιμα το πρόβλημα  να προτείνουν λύσεις που θα απαλύνουν και τον πόνο αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων αλλά και την ανησυχία των χωριανών.

Απορρίπτοντας εξ αρχής την ηλίθια ή προβοκατόρικη θέση για «σύνορα ανοιχτά και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών» καθώς και την κανιβαλική «να τους ρίξουμε στην θάλασσα», μπορεί να βρεθεί λογική και πολιτισμένη λύση.

Η παραχώρηση χώρου όπου θα στηθεί κατασκήνωση για την στέγαση και σίτιση αυτών των ανθρώπων είναι μία από αυτές.

Η μήπως η ανθρωπιά μας εξαντλείται εκφράζοντας την συμπάθεια μας για τους άστεγους  σεισμόπληκτους της Αϊτής ή όπου αλλού αρκεί να είναι μακριά από εμάς.

Μήπως μας χάλασαν σαν ανθρώπους τα λεφτά από τις απαλλοτριώσεις;

Νόμοι και Ανυπακοή

Οι κοινωνίες φτιάχτηκαν για να μην ισχύει απόλυτα ο φυσικός νόμος του ισχυρότερου  όπως ισχύει στα κοπάδια των ζώων.

Οι άνθρωποι δηλ. δέχθηκαν να περιορίσουν μέρος της φυσικής τους ελευθερίας  που τους  επιβάλουν οι νόμοι, προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποια προστασία της ζωής και των υπαρχόντων τους.

Οι νόμοι και τα συστήματα που επικρατούν δεν είναι πάντα δίκαιοι, όπως και το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» δεν είναι ίδιο, ούτε στο χώρο ούτε στον χρόνο ούτε στο συγκεκριμένο μυαλό του κάθε ανθρώπου.

Γενικά όμως μπορεί κανείς εύκολα να παρατηρήσει σε μια κοινωνία,  ότι η τήρηση των περισσότερων  νόμων ευνοεί   κυρίως τους φτωχούς και τους αδύνατους, ενώ οι ισχυροί προτιμούν την ανομία.

Φυσικά οι νόμοι αλλά και τα συστήματα αλλάζουν συνεχώς σε όλες τις κοινωνίες αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει υποστηρίξει σοβαρά ότι θα ήταν καλύτερα να γυρίσουμε πίσω στα χωρίς νόμους  κοπάδια, στις φάρες και τα γένη.

Είναι σίγουρο λοιπόν ότι δεν πρόκειται να γυρίσουμε τόσο πίσω, είναι πολύ πιθανό όμως να γυρίσουμε λίγο πίσω, εκεί δηλαδή  που η θέσπιση, εφαρμογή και η τήρηση των νόμων δεν θα γίνεται από θεσμοθετημένα όργανα (βουλή, δικαστήρια κ.λ.π.) αλλά από συνταγματάρχες όπως στην επταετία (1967-1974) που αρκετοί από εμάς έχουμε ζήσει.

Κι αυτό μπορεί να γίνει γιατί με αυτό το μπάχαλο που έχουν δημιουργήσει  οι τζαμπατζήδες και οι κάθε λογής μπαχαλάκηδες, όλο και πιο συχνά ακούμε  απλούς  ανθρώπους να  λένε δεν είναι κράτος αυτό, ενώ οι πιο καθυστερημένοι πολιτικά από αυτούς θα αναζητήσουν την λύση στο φασισμό.

Γι’αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε αυτά τα κινήματα πρωτοστατούν και ακροδεξιές οργανώσεις όπως φαίνεται στην φωτογραφία.

Τότε η ανυπακοή θα είναι νόμιμη  επειδή στο σύνταγμα αναφέρεται ότι  «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων».

Ενάντια σε τέτοια καθεστώτα η ανυπακοή είναι πράξη ηρωική, αλλά σήμερα εδώ η ίδια πράξη παίζεται σαν φάρσα.

Έτσι το  ηρωικό κίνημα  των τζαμπατζήδων άρχισε με τα διόδια όταν κάτοχοι αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού σήκωναν τις μπάρες, αλλά οι ταξιδεύοντες με το λεωφορείο πληρώνουν κανονικά τα διόδια στο εισιτήριο.

Όσοι λοιπόν είναι καλά  οργανωμένοι κάτω από την εμπνευσμένη  ιδεολογία του τζαμπατζή μπορούν να συνεχίσουν  με σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών, τα γήπεδα, τα αεροπλάνα και γιατί όχι   και ληστείες, σαν λαϊκή απαλλοτρίωση. Θα φτάσουμε δηλ  με την ανάπτυξη του κινήματος  να  κάνει ο καθένας  ότι του καπνίσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού ο αντικαπνιστικός νόμος  έχει αποτύχει παταγωδώς και σε λίγο θα αρχίσουν να  ξανακαπνίζουν – ανοιχτά, γιατί κρυφά καπνίζουν ήδη- και στα νοσοκομεία.

Στο τέλος, θα φάμε ο ένας τον άλλο για να ξεκινήσουμε από την αρχή και να καταλάβουμε σε τι χρησιμεύει  η οργανωμένη κοινωνία.

Αλλά όπως λέει ο λαός το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι  εδώ που έχουμε φτάσει ύστερα από την χρεοκοπία της χώρας  όλα επιτρέπονται, γιατί πώς να στείλεις φυλακή  όσους αρνούνται  να πληρώσουν εισιτήριο, όταν κυκλοφορούν ελεύθεροι αυτοί που λήστεψαν τη χώρα.

ΣΠΙΝΟΖΑ Ο ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Από τον  Επίκουρο  έως  τον Νίτσε στην ίδια γραμμή βρίσκεται και ο Σπινόζα με το πνεύμα του οποίου κοινώνησα λιγάκι τελευταία.

Ο πρώτος  όπως περιγράφει ο Λουκρήτιος  στο περίφημο De Rerum Natura,  πήρε την ζωή  από τα σκοτάδια, την κόλαση του φόβου,  τις προλήψεις  και τις δεισιδαιμονίες της θρησκείας που απειλούσε από τους ουρανούς τους θνητούς, για να την  οδηγήσει, ύστερα από μια σπουδαία ανάλυση των ανθρώπινων επιθυμιών και των φόβων, σε γαλήνιο λιμάνι με υπέρλαμπρο φως.

Στη συνέχεια ήρθε  ο Σπινόζα που αφού διαπίστωσε ότι «δεν ζούμε, δεν διάγουμε παρά ένα ομοίωμα ζωής, δεν συλλογιζόμαστε παρά πώς να αποφύγουμε τον θάνατο, και όλη μας η ζωή είναι μια λατρεία του θανάτου» στην συνέχεια  καταγγέλλει όλα αυτά που μας χωρίζουν από την ζωή, για να καταδείξει  με τον πιο ευδιάκριτο τρόπο την άμεση σχέση μεταξύ λύπης και τυραννίας.

Αφού κατέδειξε με σαφήνεια και πριν από τον Νίτσε ότι δεν υπάρχει Καλό και Κακό  σαν αξίες όπως παρουσιάζονται σε όλες τις θρησκείες, διατύπωσε για πρώτη φορά  την άποψη ότι το καλός  [για μένα] και κακός [για μένα] είναι δυο κατευθύνσεις που προσλαμβάνει η παραλλαγή της δύναμης ενέργειας: η μείωση της δύναμης αυτής (λύπη) είναι κακή, η αύξησή της (χαρά) είναι καλή.

«Αν οι άνθρωποι γεννιόνταν ελεύθεροι, δεν θα σχημάτιζαν καμία έννοια του καλού ή του κακού πράγματος επί όσον καιρό θα ήταν ελεύθεροι.»

Συνεπώς πρέπει να καταγγελθεί ότι μειώνει την δύναμη ενέργειας (λύπη-μίσος) και να υμνηθεί ότι αυξάνει την δύναμη ενέργειας (χαρά – αγάπη).

Επιπρόσθετα  πρέπει να καταγγελθούν όλα όσα  εμπλέκουν και αυξάνουν  την λύπη όπως οι τύψεις, η ενοχή, η σκέψη του θανάτου αλλά ακόμη και η ελπίδα και η ασφάλεια που σημαίνουν αδυναμία και υπηρετούν την τυραννία και την καταπίεση.

Επειδή ο τύραννος έχει ανάγκη την λύπη των ψυχών για να επιτύχει, όπως και οι λυπημένες ψυχές έχουν ανάγκη έναν τύραννο για να ενισχυθούν και να εξαπλωθούν.

Αντίθετα η χαρά και το γέλιο  που απελευθερώνουν τον άνθρωπο από τον φόβο, είναι ότι περισσότερο απεχθάνονται η θρησκεία και ο τύραννος, αφού διαβρώνει και διασπά την ηθικιστική τριάδα του σκλάβου, του τύραννου και του ιερέα.